Secunda conclusio. Possibile est, quòd  detur obiectum & actio quæ  materiali er   pertineant ad aliquam virtutem & obligationem illius, ita vt satisfaciat homo præcepto illius virtutis per talem actionem.  v.  g. Ieiunat quis in quadragesima adimplet præceptum de temperantia eo tempore, etiam si hoc faciat propter hypocrisim. Similiter dat eleemosynam pauperi virgini quam ex præcepto naturali tenebatur dare, sed intendit stuprum, ille  materialiter impleuit præceptum naturale misericordiæ. Dicitur autem actio materialis alicuius virtutis, cui nihil deest de  proprijs pertinentibus ad speciem illius  virtutis, præterquam quod apponitur mala circunstantia aliqua vel contra aliam  virtutem, vel contra rationem genericam  virtutis. Atque in hoc non differt iustitia à   reliquis virtutibus, sed differentia est, quòd  rectitudo etiam materialis respectu iustitiæ commensuratur secundum commensurationem quandam ad alterum. At vero  in alijs virtutibus omnis commensuratio rectitudinis etiam materialis commensuratur  secũdum  cōmensurationem ad operātem.