Caietanus in hoc articulo non solum dicit, quòd inter patrem & filium formaliter  non est iustum simpliciter: verum etiam quod   inter eosdem secundùm quod homines, non est  tale ius: & probat ex D. Tho. hic ad secundum. vbi distinguens patrem à filio, qua ratione sunt diuersi ordinis, dicit quòd quodammodo est inter illos iustum, ergo non  simpliciter. Et eiusdem sententiæ videtur  esse Soto de iustitia & iure lib. 3. q. 1. art. 4.  &   multi ex magistris. Pro huius explicatione  supponendum est primò, quod ad iustum simpliciter requiruntur tres conditiones. Prima, quod sit  ordo ad alterum. Secunda, quòd sit debitum simpliciter. Et tertia, quod sit æqualitas. Secundo est  supponendum, quod simpliciter, dupliciter dicitur. Primò prout distinguitur contra secundum quid aut metaphoricum, qualiter homo  viuus dicitur simpliciter homo ad differentiam hominis picti. Alio modo simpliciter dicitur aliquid quod omnibus modis est tale.  Distinctio ista est Arist. 2. Topic. in fin. lib.   Et ea vtitur D. Tho. 3. p. q. 50. art. 5.  & possumus addere tertium modum quo aliquid dicitur simpliciter. Videlicet, quando dicitur tale absque aliqua dependentia: quomodo Deus  solus dicitur ens & bonus simpliciter. Et  proportionabiliter possumus distinguere  triplicem modum quo aliquid dicitur secundum quid. Primò, quia per metaphoram &   non verè dicitur, Verbi gratia, pictura dicitur homo.  Secundò, quia licèt verè  & propriè dicatur  tale, non sufficit tamen denominare totum. Sicut album quod dicitur de AEthiope secundum   dentes. Et tertio per hoc quod aliquid dicitur  dependenter, qualiter accidens  secundum quid est ens.