RESPONDEO dicendum,  quòd cùm membrum aliquod sit  pars totius humani corporis, est  propter totum sicut imperfectum  propter perfectum. Vnde disponendum est de membro humani corporis, scundùm quod expedit toti.  Membrum autem humani corporis  per se quidem vtile est ad bonum  totius corporis: per accidens tamen   potest contingere quòd sit nociuum,  puta cum membrum putridum est totius corporis corruptiuum. Si ergo  membrum sanum fuerit, & in sua  naturali dispositione consistens, non   potest præscindi absque totius corporis detrimento. Sed quia ipse totus homo ordinatur vt ad finem, ad totam communitatem    cuius est pars, vt suprà  †{
         q. 61. arti. 1. & 2. & q. præced. artic. 1. 2. & 5.        
}  dictum est,  potest contingere, quòd abscisio  membri etsi vergat in detrimentum   totius corporis, ordinatur tamen  ad bonum communitatis, inquantum alicui infertur in pœnam ad  cohibitionem peccatorum. Et ideo  sicut per publicam potestatem, aliquis licitè priuatur totaliter vita,  propter aliquas maiores culpas, ita  etiam priuatur membro propter  aliquas culpas minores. Hoc autem  non est licitum alicui priuatæ personæ, etiam volente illo cuius est  membrum: quia per hoc fit iniuria  communitati, cuius est ipse homo  & omnes partes eius. Si verò membrum propter putredinem sit totius corporis corruptiuum, tunc licitum est de voluntate eius, cuius  est membrum, putridum membrum   pręscindere propter salutem totius  corporis, quia vnicuique commissa est cura proprię salutis. Et eadem  ratio est si fiat voluntate eius, ad  quem pertinet curare de salute eius,  qui habet membrum corruptiuum:   aliter autem aliquem membro mutilare est omnino illicitum.