Secunda conclusio. Accusatio aliquando  est licita & non in præcepto. Hanc tenet Caietanus vbi supra. Et verificatur imprimis  quando aliquis in causa propria potest accusare, vt sibi fiat satisfactio, & potest etiam  remittere omnino iniuriam sibi factam. Secundò verificatur respectu boni publici:   quando v. g. ex criminis vltione, sequitur  aliquod commodum reipublicæ, & nihilominus si crimen maneat inultum nō sequitur incommodum reipublicæ. Tunc si aliquis non accuset, non peccat contra pręceptum. Ratio huius est: quia nemo particularis tenetur ad omnem promotionem boni  publici licet teneatur quilibet ad defensionem boni publici.