DVbium quartum est circa sextam conclusionem, ad quid teneatur aduocatus qui processu litis cognoscit susceptam  causam esse iniustam. Et arguitur contra conclusionem D. Thomæ, in eo quòd dicit quod   non tenetur prodere causam parti contrariæ.  Testis etiam non rogatus tenetur ferre testimonium quando necessarium est ad liberandum proximum ab iniquo damno: sed aduocatus in casu posito scit aliquid per quod    contraria pars liberabitur à damno iniquo.  v. g. à morte, ab infamia, ab amissione bonorum, ergo tenebitur suo testimonio contrariam partem adiuuare, etiam si non debeat  patrocinari pro illa.