DVbitatur deinde, an infamare in vno  loco eum qui non est infamis in illo  loco sed in alio: sit peccatum mortale contra iustitiam obligans ad restitutionem? Caietanus opusculo 27. Responsionum, respōsione 9. tenet, quòd non est peccatum mortale contra iustitiam neque obligat ad restitutionem. ¶ Probatur primo. Iste talis qui  condemnatus est propter aliquod delictũ,  est priuatus iure famæ: ergo non fit ei iniuria tollendo ab illo famam. Confirmatur.  Præcipua pars pœnæ illius hominis est, ꝙ   sit priuatus fama, ergo non fit illi iniuria. Cōfirmatur secundò. Licet iudici expectare  diem solennem quando est concursus populorum ad puniendum hominem: ergo  præcipua pars pœnæ illius hominis est infamia. ¶ Secundò probatur. Hæc sententia  ex vsu omnium proborum hominum, qui  quando aliquod delictum committitur in  præsentia populi, sine aliquo scrupulo narrant illud omnibus absentibus. ¶ Vltimò.  Dupliciter aliquis potest hominem infamare, vel narrando crimen falsum, vel reuelando crimen verum sed occultum: sed in  tali casu non narratur crimen falsum, ita enim supponimus, nec occultum reuelatur  cum sit infamis in vno loco: ergo. Adrianus  quodlibeto. 11. oppositum sentit, & probat  suam sententiam his argumẽtis. Primo, iste  talis qui infamis est Vallisoleti habet famā   Salmanticæ, & illa fama est sua & est dominus illius famæ: ergo illam auferre ab illo  Salmanticæ, est peccatum contra iustitiam.  Patet consequentia. Aufertur ab illo quod  suum est, ergo est peccatum contra iustitiam. Secundò, etiam si homo sit infamis in  omni loco non licet coram & in præsentia  obijcere crimen: ergo si est infamis in vno  loco non licet illum infamare in alio. Soto  vbi supra, refert has duas sententias & eas  conciliat ad hunc modum. Dicit enim, ꝙ si  talis homo in vno loco sit priuatus fama secundum ordinem iuris & iustitiæ, tunc nō   erit peccatum mortale contra iustitiam ad  restitutionem obligās, infamare illum in altero erit, tamen aliquando peccatum mortale contra charitatem. Si vero talis homo  non sit priuatus secundum ordinem iuris fama sed priuatim, erit peccatum mortale nō   solum contra charitatem, verum contra iustitiam in alio loco infamare.