¶ 4 Præterea. Omne bonũ partis, ordinabile est ad bonum totius.  Vnde si non ordinetur in illud, videtur esse vanum & frustra. Sed illud quod est secundùm virtutem,  non potest esse huiusmodi. Ergo videtur quòd nullus actus possit esse  alicuius virtutis, qui non pertineat  ad iustitiam generalem, quæ ordinat in bonum commune. Et sic videtur quòd iustitia generalis sit idẽ   in essentia cum omni virtute.