RESPONDEO dicendum,  quòd generale dicitur aliquid dupliciter: vno modo per prædicationem, sicut animal est generale ad  hominem & equum, & alia huiusmodi. Et hoc modo generale oportet quòd sit idem essentialiter cum  his, ad quæ est generale: quia genus  pertinet ad essentiam speciei, & cadit in diffinitione eius. Alio modo  dicitur aliquid generale secundùm  virtutem sicut causa vniuersalis est  generalis ad omnes suos effectus,  vt sol ad omnia corpora, quæ illuminantur vel immutantur per virtutem ipsius. Et hoc modo generale non oportet quòd sit idem in essentia cum his, ad quæ est generale:  quia non est eadem essentia causæ   & effectus. Hoc autem modo secundùm †{
         Art. 5. huius quæst.        
} prædicta, iustitia legalis  dicitur esse virtus generalis, inquantum scilicet ordinat actus aliarum  virtutum ad suum finem: quod est  mouere per imperium omnes alias  virtutes. Sicut enim charitas potest dici virtus generalis, inquantum ordinat actus omnium virtutum ad bonum diuinum: ita etiam  iustitia legalis, inquantum ordinat  actus omnium virtutum ad bonum   commune. Sicut ergo charitas quae   respicit bonum diuinum vt proprium obiectum, est quædam specialis virtus secundùm suam essentiam: ita etiam iustitia legalis est  quædam specialis virtus secundùm  suam essentiam, secundùm quod  respicit commune bonum vt proprium obiectum. Et sic est in principe principaliter & quasi architectonicè: in subditis autem secundariò  & quasi administratiuè. Potest tamen quælibet virtus secundùm quod à prædicta virtute, speciali quidem in essentia, generali  autem secundùm virtutem, ordinatur ad bonum commune, dici iustitia legalis. Et hoc modo loquendi iustitia legalis est idem in essentia cum omni virtute, differt autem   ratione. Et hoc modo loquitur Philosophus. Vnde patet responsio ad  Primum & Secundum.