AD secundum dicẽdum, quòd  Iudæis prohibitũ fuit accipere vsuram à fratribus suis, scilicet Iudæis:  per quod datur intelligi, quòd accipere vsuram à quocunque homine  est simpliciter malum. Debemus  enim omnem hominẽ habere quasi  proximum, & vt fratrem, præcipuè   in statu Euangelij, ad quod omnes  vocantur. Vnde in Psalm. 14. absolutè dicitur, "Qui pecuniam suam  non dedit ad vsuram". Et Ezech. 18.   "Qui vsuram non accepit". Quòd autem ab extraneis vsuram acciperẽt,  non fuit eis concessum quasi licitũ,  sed permissum ad maius malum vitandum, ne scilicet à Iudæis Deum  colentibus vsuras acciperent propter auaritiam, cui dediti erant, vt  habetur Isai. 56. Quod autẽ in præmium promittitur, fœnerabis gentibus multis, &c. fœnus ibi largè   accipitur pro mutuo, sicut &  Ecclesiast. 29. dicitur, multi non causa nequitiæ non fœnerati sunt, id est, nō   mutuauerunt. Promittitur ergo in  præmium Iudæis abundantia diuitiarum: ex qua contingit quòd alijs  mutuare possint.