Secundò. Requiritur intentio accipiendi  lucrum ratione mutui. Et hoc ipsum expressum est in altera definitione. Colligitur  autem manifestè ex D. Thom. definitione.  Etenim cùm res mutua necessariò debeat  restitui eadem in specie mutuatori, si pro  vsu illius pretium accipere velit, iam manifeste intendit lucrum. Quapropter, siquis  accipiat quod aliàs sibi debebatur, vt redimat suam vexationem, quoniam aliter nequibat recuperare debitum; etiam si ratione mutui dicat se id petere, non est vsura:  siquidem non est lucrum verum quod capit ex mutuo. Hoc modo potest intelligi  Ambros. sup. lib. de Tobia. cap. 15. quod refertur. 14. quæst. 4. cap. finali. vbi ait. "Ab illo  exige vsuras, cui meritò nocere desideras,  cui iure inferuntur arma, huic legitimè auferuntur vsuræ, quem bello vincere non potes, ab hoc vsuras exige." Et concludit. "Ergo  vbi ius est belli, ibi ius vsuræ." Loquitur itaq;   Ambr. de vsura secundum apparentiā, non  secundum rei veritatem. Tertiò requiritur  pactum & obligatio explicitè vel implicitè,  ratione cuius mutuatarius teneatur, saltem  secundum iustitiæ figuram quantum est ex  parte contrahentium volũtate sua, quoniam  re vera & absolutè nulla est obligatio ex parte mutuatarij ad reddendas vsuras. Obserua  tamen quòd quando obligatio, qualiscunq;   illa est, fuerit implicita, contingere potest,  quòd altera tantum pars intendat inducere  talem obligationem. Et tunc si mutuator intendat inducere obligationem, contractus  erit vsurarius, etiam si mutuatarius non intelligat. Si verò mutuatarius existimet se  obligari, & mutuator non id intendat, non  erit vsurarius contractus, etiam si mutuatarius soluat vsuras. Ratio huius differentiæ   est: quia vsura est formaliter in mutuatore.  Verum est tamen quòd mutuator quando  postea nouerit animum mutuatarij, tenebitur restituere vsuras.