Tertia conclusio. Certum est vsuram  prohibitam fuisse in veteri Testamento sicut  & adulterium & rapina. Non tamen est ita  certum prohibitam fuisse in nouo Testamento expressis verbis. Prima pars probatur, Exod. 22. Deuterono. 28. Psal. 14. Qui  iurat proximo suo & non decipit qui pecuniam suam non dedit ad vsuram, & ex ipso  Psalmo colligitur quòd dare pecuniam ad  vsuram est etiam contra legem naturæ sicut alia quæ commemorat Psalmus ipse,  videlicet, non periurare, non decipere proximum, non accipere munera super innocentem. Secundam partem conclusionis  probamus, quia in toto Euangelio non est  talis locus quo videatur vsura reprobari, nisi ille Luc. 6. qui refertur à D. Thom. "Mutuum date, nihil inde sperantes." Sed ille locus alias habet explicationes sanctorum Patrum, vt insinuat D. Thom. in solutione  ad quartum. Nihilominus quoniam summi  Pontifices & Concilia citant locum illum  Lucæ. 6. vt reprobent lucrum ex mutuo,  non placet nobis, neque tutum est, discedere à Conciliorum & Pontificum super  illum locum intelligentia, quicquid alij  contra clament. Neque mirum vel nouum  est, quòd vnus locus sacræ Scripturæ plures habeat sensus literales.