Secunda conclusio. Si celebretur contractus secundo modo: contractus ille est iustus & sanctus sine vlla vsuræ labe. Hæc est  contra Soto vbi suprà qui ait, non auderem  hunc contractum admittere: nam illa anticipata solutio, mutuatio quædam est pecuniæ per operas alterius soluẽdæ: quare obligatio fit ratione mutui. Nihilominus tamen  conclusio probatur, quantùm videtur apertè. Agricola potest locare operas suas futuras in æstate iustè: rursus qui conducit tales  operas futuras, potest cōtinuò citra dubium  soluere pretium & anticipare solutionem,  modò tamen iustum pretium soluat: & ratione anticipatæ solutionis non minuat pretium: ergo iste contractus locationis & venditionis iustissimus est. Probatur etiam conclusio simili quodam. Licet hero conducere famulum qui seruiat illi toto anno sequenti, & persoluere continuò iustam illius  mercedem anticipata solutione, ergo ad eũdem modum licebit conducere operas coloni, exhibẽdas in æstate aut hyeme. Tertiò   probatur. In huiusmodi contractu sicuti est  obligatio ex parte coloni ad exhibendas  operas suas in ministerium eius qui pecuniā   dedit: ita è contra ex parte pecuniam dantis,  est obligatio ad nunquam petendam propriam pecuniam; sed obligatio iustò potest  exigi pro obligatione: ergo iste contractus  est sanctus. Vltimò probatur cōclusio. Qui  dat pecuniam, per huiusmodi contractum  non recipit pretium vsus pro pecunia mutuata; ergo non recipit vsuram. Antecedens  probatur, solum recipit operas coloni agricolæ; at agricolæ operæ sunt pretium pecuniæ non vsus pecuniæ; siquidem agricola  nunquam reddet pecuniam: ergo &c. Confirmatur. Iniquitas vsuræ hæc est, quòd vendatur idem bis, aut vendatur semel id quod  nullo pretio est æstimabile; hęc autẽ iniquitas (vt patet manifeste cuiq́ue intuenti) longè ab est ab isto contractu. Ad argumẽtum   autem sapientissimi Magistri Soto respondetur, negando anticipationem illam solutionis esse mutuationem pecuniæ per operas alterius soluendæ: sed est conductio &   redditio pretij operarũ quas agricola exercebit in domini commodum. Itaque per  tale pretium redditum, manet obligatus & astrictus agricola ad soluendum &   ministrandum &  vẽdidit operas suas, actiones & libertatem alteri. Ad eundem modum dicendum est in alijs contractibus relatis in principio huius casus. Illi siquidem  omnes erunt vsurarij, si sint contractus mutuationis: erunt autem iusti si sint contractus conductionis & locationis emptionis  & venditionis. Itaque qui accipit pecuniam  non tenetur pecuniam soluere, sed tenetur  illam operam exhibere ad quam se obligauit. Iuxta istum modum, excusandi sunt ab  vsura multi agricolæ qui bona fide faciunt  huiusmodi contractus.