PRO cuius intelligentia nota primò.  Lucrum cessare quando causa mutuationis, mutuator non negociatur cum pecunia vnde non lucrifacit quod erat lucrifacturus. Nota secundò. Pecuniam habere duplicem potentiam ad lucrifaciendum. Altera  est remota quæ consequitur omnem pecuniam, quæ ex natura sua est instrumentum  ad lucrifaciendum, emendo &  negociādo:  altera potentia est propinqua & quasi artificialis, quam non habet pecunia ex natura  sua, sed ex industria negociantis, quando vel  iam est exposita negociationi, vel parata est  vt exponatur. Vt v. g. frumentum in horreo  habet potentiam naturalem &  remotā quæ   consequitur omne frumentum ad fructificandum; sed quando iam seminatur vel paratur vt seminetur habet potentiam proximam & quasi artificialem propter industriā   agricolæ ad fructificandum. Hoc simile habet Caietanus hîc. Nota tertiò. Duobus modis posse aliquem aut illius pecuniam impediri à lucro. Vno modo contra voluntatem  domini, vt cum Princeps vel respublica cōpellit ciuem vt mutuet pecuniam: vel quando mutuatarius est in mora soluendi, vel  quando fur pecuniam paratam ad negociandum surripit. Secundo modo impeditur  lucrum ex voluntate domini pecuniæ; &   hoc Dupliciter, vel cum procurat propriũ   commodum ipse dominus, vt quando ipse sponte sua pecuniam transfert à negotiatione ad mutuum: quia vult habere saluum  capitale: altero modo, quia vult beneficium  facere alteri rogatus ab illo.