Tertia conclusio. Quando pecunia erat  in potentia proxima ad lucrandum & impeditur lucrum contra voluntatem domini: iustè poterit exigere lucrum cessans, imo  qui impedit tenetur in foro conscientiæ antequam petatur reddere lucrum cessans.  Probatur conclusio primò. Quia pecunia  quæ est in potentia proxima ad lucrum, plus  valet domino suo ratione suæ potentiæ: quam   valeat secundum se absolutè; ergo illam  maiorem vtilitatem poterit dominus illius  in pactum deducere & exigere. Deinde probatur conclusio ex communi regula. cap.  finalis de iniurijs. si tua culpa damnum datum est, vel irrogata iniuria, iure te super his  satisfacere oportet. Sed in casu posito culpa  vel causa illius qui contra voluntatem domini accipit pecunias damnum emergit, scilicet quod cessat illa potentia proxima pecuniæ: ergo tenetur satisfacere. Confirmatur  & ostendo, quod non solum habeat verum  conclusio, quando à principio mutuationis impeditur voluntas domini: sed etiam  quando impeditur postea ratione moræ in  soluendo. Sunt enim expressę leges quę hoc  definiunt in. l. socium. ff. pro socio. & in. l.  cum quidam. ff. de vsuris. & in. l. vsuras. C.  eodem titulo. Prædictæ tres conclusiones  asseruntur ab omnibus Iurisperitis & Theologis.