Ad primam decisionem respondet Innocentius IIII. super allegatum capit. 1. &   Carolus Molinæus Iurisperitus: & inter  Theologos Adrianus in. 4. in materia de restitutione, in titul. de vsuris. quos citat & sequitur Couarruuias libro. 3. Variarum, cap.  1. numer. 4. quòd illa definitio habet locum  quando fructus pignoris sunt eiusdem pretij cuius sunt ipsæ operæ  & seruitia quæ ratione feudi à vassallo debentur directo domino. Et ideo asserit, quòd si tales fructus  excedant seruitium, non potest feudi dominus, illum excessum accipere: nisi computet in sortem principalem. Et hoc videtur definitum à dictis doctoribus in allegato cap. 1. quoniam ibi dicitur vassallum  toto illo tempore quo retinetur pignus à   feudi domino, immunem esse à seruitio  quod pro feudo tenebatur exhibere. Cæterùm legitima responsio est, fructus omnes rei feudalis impignoratæ pro mutuo  apud directum dominum, non esse computandos in sortem principalem: & hoc quidem non ratione mutui (alias esset vsura illos percipere vt ait D. Thom.) sed propter naturam & conditionem feudi, qui  contractus postulat, quod cum res feudalis redierit ad dominum directum omnes  fructus illius percipiantur ab ipso domino  directo: ea tamen lege, vt feudatarius interim sit liber ab omni seruitio. Et hæc est  legitima intelligentia illius capit. Ratio est  æquitatis plena, quoniam fieri potest vt rei  feudalis fructus omnes non adæquent seruitium: igitur æquum est, vt sicut feudi  dominus qui habet rem feudalem apud se  obligatam in pignus mutui, non potest toto illo tempore aliquid pro seruitio petere,  etiam si illud sit maius quam fructus: ita etiā   percipiat sibi omnes fructus, etiā si sint maiores seruitio.