NOtandum est circa primam conclusionem & illam regulam iuris. Primò  quod consensus &  voluntas eius, qui patitur  iniustum non debet oriri ex ignorantia: quia  talis consensus ex ignorantia ortus censetur  inuoluntarius: quoniam ignorantia inuoluntarium causat. 1. 2. quæst. 76. Quocirca talis  consensus non tollit rationem formalem iniusti. Et ita regula citata inquit, Scienti &  consentienti. Secundò, quod consensus patientis iniustum non debet oriri ex iniustitia aut violentia inferentis iniustum, sed ex libera &   spontanea voluntate ipsius patientis. Nam aliâs  non erit consensus liber & voluntarius, sed  habebit aliquid admixtum inuoluntarij.  Consensus autem mixtus ex voluntario &   inuoluntario non aufert rationem formalem iniusti: vt colligitur ex his quæ dici solent. 1. 2. quæst. 6, Verbi  gratia, Si quis latroni minanti mortem, voluntario actu offerat pecuniam, vt saluet vitam: reuera patitur iniustum  à latrone suscipiente pecuniam: quoniam  illa voluntaria oblatio pecuniæ non est pura, sed mixta ex voluntario & inuoluntario:  trahit enim originem ex violentia à latrone  illata. Similiter qui fœneratori soluit vsuras  iniustum patitur formaliter: quia voluntas  soluendi vsuras dimanauit ex iniustitia fœneratoris exigentis vsuras: atque adeò est  voluntas mixta.