Vltimò arguitur. Si iudicium non à iustitia, sed à  prudentia elicitur: sequitur quòd  iudicium prolatum à iudice differat specie à iudicio prolato ab homine particulari. Consequens tamen falsum est, & non  consentiens doctrinæ Diui Thomæ in hoc  articulo, ergo. Probatur sequela. Virtus iustitiæ, vt supra dictum est quæstione. 58.   eiusdem speciei est in Principe & in homine priuato: prudentia autem non ita. Etenim vt docet Diuus Thomas supra quæstione. 50. articulo. 1. & præcipuè artic. 2.  in solutione ad secundum. Prudentia gubernatiua quæ est in Principe specie differt  à prudentia, quæ est in homine priuato,  ergo si iudicium pronuntiatum à iudice seu  Principe elicitur à prudentia, & similiter  iudicium prolatum à persona priuata est  actus elicitus à prudentia, manifestum est  hæc iudicia differre specie: sicut differunt  virtutes à quibus eliciuntur. Propter hæc argumenta vtcunque fit probabilis sententia  quorundam Thomistarum asserentium iudicium in esse moris esse actum elicitum à   virtute iustitiæ.