Secunda conclusio. Suspicio in materia  graui est in indiuiduo culpa mortalis, etiam  si per breue tempus duret: si sit deliberarata. Prima pars conclusionis sequitur ex præcedenti. Nam illud vitium quòd ex suo genere est mortale, redditur mortale in indiuiduo ex grauitate materiæ. Sed suspicio ex    genere suo est mortale peccatum, ergo &c.  Et confirmatur. Nam alias ferè nullum esset peccatum mortale in materia iudicij temerarij: quoniam vt dicebamus, rarissime  contingit, quòd ex leuibus indicijs procedat  iudicium temerarium omnino certum &   determinatum, ergo si suspicio cui admiscetur aliqua dubietas non est peccatum mortale etiam in materia graui, rarissimè continget mortale peccatum in iudicio temerario:  quod falsum est. Secunda pars conclusionis  probatur. Quod iniuria illata proximo sit  grauis aut leuis non prouenit ex temporis  breuitate aut longitudine, ergo vt suspicio  in materia graui sit culpa mortalis non requiritur temporis longitudo. Hoc tamen  debet intelligi dummodo sit deliberata suspicio: quæ est tertia pars conclusionis. Quæ   dicimus de suspicione à fortiori sunt dicenda de iudicio temerario. De dubio autem  prima conclusio etiam est certissima. An vero secunda conclusio procedat eodem modo de dubio atque de suspicione explicandum est articulo sequenti.