Ad secundum argumentum respondetur, quòd licet in iudicio temerario reperiatur perfectior & magis consummata iniuria proximi: in suspicione tamen tanta    fit iniuria proximo in materia graui, quæ   sufficiat constituere peccatum mortale, &   lædere mortaliter amicitiam & charitatem  fraternam, Pugnat enim cum vera proximi amicitia quod quis ex leuibus indicijs  grande malum de proximo suspicetur: quia  ille excessus asserendi prouenit ex malitia  voluntatis. Et per hoc soluitur argumentum & confirmatio. Circa solutionem ad  tertium Diui Thomæ nota, quòd non solum in iudice, verùm in persona priuata  iudicium temerarium animo conceptum  per se loquendo disponit ad exteriorem iniuriam proximi: disponit enim ad verba  externa prolatiua talis iudicij, per quæ iniuriam exteriorem irrogabit proximo. Disponit etiam ad hoc quòd taliter iudicans opere externo siue facto siue verbo contemnat  & despiciat proximum: de quo graue malum suspicatur, & quem in sua mente contemnit: in qua etiam ei iniuriam facit.