Secunda conclusio. Absolutè  & per se loquendo in casu dubio, nemo tenetur rem  dubiam in meliorem partem positiuè interpretari. Neque est aliquod peccatum in  tali casu suspendere actum iudicij. Probatur primo argumentis factis in principio  dubij. Deinde quia in tali casu obiectum intellectus est verè dubium secundùm rectam rationem: ergo intellectus suspendens  iudicium secundùm rectam rationem se se  habet. Quemadmodum in speculatiuis: si  quæratur, Vtrùm astra sint paria vel imparia, recte suspenditur iudicium, propter dubietatem obiecti: ergo similiter contingit in  practicis dubijs.