Primò arguitur pro parte affirmatiua.  Quia Exodi 24. dicitur, "Si quis percusserit seruum, & luscum eum fecerit, dimittet  eum liberum pro oculo quem eruit." Et ibidem dicit, "Si quis percusserit mulierem pręgnantem, & aborsum fecerit, subiacebit  damno quod maritus postulauerit, & arbitri iudicauerint," ergo. Et confirmatur ex  doctrina communi plurimorum Doctorum. Imo & Diui Thomæ in solutione ad  primum, vbi ait, quòd quādo id quod ablatum est, non est restituibile, debet fieri compensatio quatenus possibilis est, putà cum  aliquis alicui abstulit membrum aliquod,  debet ei recompensare vel in pecunia vel  in aliquo honore, considerata conditione  vtriusque personæ secundùm arbitrium boni viri. ¶ Secundò arguitur, ex more Reipublicæ etiam Christianæ. Etenim qui læsus est in bonis corporeis, vel etiam filius  & consanguineus illius, vel hæres, pactum  sæpe facit cum læsore de aliqua pecunia recipienda pro læsione, quod quidem pactum nemo condemnat: sed omnes iustum  arbitrantur: ergo restitutio in alio genere bonorum debet fieri. Probatur consequentia, quoniam aliâs, ipse qui læsus est,  non posset iustè accipere pecuniam pro  læsione.