Ex dictis sequitur, quomodo possit accipi iudicium ad definiendum, an teneatur quis restituere mulieri iam antea corruptæ. Etenim quando non est facienda  restitutio virgini, multò minus mulieri  quæ inuenitur corrupta. Si autem per vim  accesserit vir ad mulierem corruptam, tenebitur ad omnia damna quæ consequuntur ex illo accessu, tam in honore quàm in  bonis etiam temporalibus. Item si vir habens infirmitatem contagiosam, accesserit ad mulierem ignorantem illam infirmitatem, etiam volentem copulam illam fornicariam, tenetur soluere & restituere: si  illam infecerit, expensas, scilicet, curationis, & alia damna emergentia, & lucra  cessantia: nisi fortè fuerit mulier omnibus  exposita venientibus ad illam. Tunc enim  ipsa se exponit voluntariè tali periculo. Sed  nihilominus si illa interrogauerit virum,  an ipse habeat infirmitatem contagiosam,  tenebitur restituere si illam deceperit. Quòd  si mulier corrupta conceperit ex viro, etiam   si ipsa voluntarie consenserit in fornicatione, tenebitur vir procurare fœtum ipsum,  & nutrire & alere filium: non quidem ex  obligatione iustitiæ commutatiuæ, sed ex  iure & pietate naturali in ordine ad filium.  Si autem inuitam vel per fraudem &  dolum   imprægnauerit illam, tenebitur ex iustitia  commutatiua respectu mulieris: quoniam  consideratur ipsa conceptio & partus & nutritio prolis tanquam damnum consequens   actionem iniuriosam.