Tertia conclusio. Acceptio ista est iniustitia, qua in distributione vnus alteri præfertur. Diffinitio est cōmunis  & colligitur  ex D. Aug. lib. 2. contra duas epist. Pelag. ca.  2. vnde & D. Tho. collegit quæ in præsenti  docet. Ponitur iniustitia tanquā genus: quia  sicut iustitia genus est ad distributiuam &   cōmutatiuam: sic iniustitia genus est ad omnia vitia opposita iustitiæ  cōmutatiuæ  & distributiuæ. Reliquæ autem particulæ  ponũtur loco differẽtiæ: quia in hoc acceptio personarum differt ab alijs vitijs oppositis iustitiæ, quod respicit inæqualitatẽ inter plures  personas, quæ oritur ex iniusta distributione. Verũ tamen vt hæc diffinitio manifesta  sit, & vt radix huius vitij aperiatur, notanda sunt singula quæ conueniunt acceptioni  personarum. Habet enim primo quod dicatur respectu distributoris qui dicitur ille cui  incumbit ex officio vel cōmissione aut aliqua alia obligatione competit distribuere  bona cōmunia, colligitur ex illo verbo diffinitionis, qua in distributione, &c. & etiam  quia peccatũ hoc directè opponitur actui  iustitiæ distributiuæ, quæ solum dicitur respectu distributoris modo explicato, ergo  similiter acceptio personarum solũ dicetur  formaliter ex ordine ad distributorem.