Sed dubitas, Vtrùm si possessor istorum  officiorum qui habet facultatem transferendi illa, vendiderit ea sine licentia Regis ad  vendendum expressa vel subintellecta, peccet mortaliter & venditio sit irrita? Quidā   sapientissimi iuniores dicunt huiusmodi vẽdentes non peccare mortaliter, & quod contractus valeat. Probant, quia isti habẽt  facultatẽ  transferẽdi in alios, ergo possunt transferre licitè siue pretio, siue sine pretio fiat.  Pretium enim non variat iustitiam in rebus  appretiabilibus. Et cōfirmatur. Quia in legibus regni citatis dicitur, quòd talis venditio  quando delata fuerit ad iudicem irritetur,  ergo antea habebatur firma & rata. Nihilominus est sententia Magistri Soto vbi supra  artic. 4.  & communiter acceptatur, quod  venditor istorum officiorum habẽs solum  licentiam transferendi, peccat mortaliter &   venditio irrita est. Probatur hæc sententia.  Quia isti vsurpant officium & ius reipublicæ in re graui, ergo peccant mortaliter, &   insuper sine titulo alienant officia publica,  non enim facultas transferendi est facultas  vendendi: vt patet ex communi sensu & vsu  omnium, & leges quæ præcipiunt irritari  huiusmodi venditiones non supponunt ratum fuisse contractum imo præcipiunt ꝙ   declarentur irriti à iudice: quia verè  & in re  nulli sunt. Requiritur ergo ad iustam venditionem vel licentia expressa, vel subimplicita: qualis iudicatur esse quando Rex alicui  domestico & sibi familiari cōcedit aliquod  officium habens administrationem non ita  præstantem. Nam certũ est quod nec princeps nec qui acceptat tale officium intẽdant   quod exerceatur à tali familiari. In pretio vero horum officiorum est aduertendum, ꝙ   huiusmodi pretium taxatur attenta qualitate officij & vtilitate proueniente. Vnde iustè potest exigi maius pretium, quā valeant  fructus illius officij: quia vltra hoc dignitas  & honor quæ  cōferuntur in illo officio æstimanda sunt. Secundò. Etiam ex parte stipẽdiorũ quæ ipsis officialibus taxantur. ¶ Aduertendum tamen est, quòd non sint maiora aut exigua: vnde oportet pensare laborẽ   aut industriam, & etiam deputationem ipsius ministri, & similiter honorem eiusdẽ.  Decet enim ad commune bonum reipublicæ, vt non tantum ministri mercenarij habeantur, & tanquam operarijs signetur pretium: sed etiam pro qualitate & dignitate  ministrantium augeatur & pretium. His  suppositis reuertamur vnde digressi sumus.