¶ QVÆRITVR, an requiratur  quód minister seu baptizans exprimat  propriam personam, dicens, ego? Respondeo quòd sufficit dicere virtualiter,  vt si dicat, baptizo te, &c. Sed vtrum sit  necessarium quòd exprimatur saltem virtualitèr? Respondeo, quòd non, & ita  tenent omnes. Nam Græci baptizant sub  hac forma baptizetur seruus Christi,  in nomine patris, &c. Et est verus baptismus, vt tenet. S. Tho. 3. p. q. 66. arti.  5. 1. &. 2. Et ita tenendum est sine dubio.   Quamvis in. c. 1. si quis, de baptis. videatur dici contrarium, sed intelligitur de  illis, qui tantummodo dicunt in nomine   patris, & filij & spiritus sancti: non dicendo baptizo, vel baptizetur. Si quis  autem diceret (causa grauitatis) nos te  baptizamus in nomine &c. non esset  baptismus, secundum sanct. Tho. 3. p. q.  66. ar. 5. 4. quia variatur sensus formae.  Nos enim, significat ego & tu. Si autem episcopus, vel alia magnifica persona baptizet sub illa forma, est verus  baptismus, quia iam ex circunstantijs  &  acommodatione patet tantundem signi{
         Baptizare  unum, an possint duo simul.        
}ficari, sicut ego te baptizo. Duo autem  si sic baptizant, & vnus aquam mittat  alter vero dicat: ego te baptizo &c. nihil faciunt, quia est falsa forma illius  qui dicit ego te baptizo. Siverò simul  & semel ambo baptizant (quia contendunt de praebenda) ita quòd quilibet  totum faciat, est verus baptismus, nec  de hoc dubito, nisi quilibet dicat, nos  te baptizamus. Tunc enim secùndum  sanct. Tho. 3. p. q. 66. ar. 5. &. q. 67. art.   7. non est baptifmus, quod ego reputo securiùs, licet oppositum dicat Caieta. 3. par. q. 67. arti. 7. & Palu. 4. dist.  3. q. 2. & Durand. 4. di. 3. q. 3.