Ecclesia quomodo violetur, & reconcilietur.
  
 ¶ QVÆritur, quomō violetur ecclesia, et qualitèr recōciliari debet. Resp.   ꝙ. ecclesia violat̃ in duobus casibus: vt  habet̃ de cōse. ecclesiæ ca. vltimo, & c.  significasti de adult. Primꝰ est, si in ecclesia effũdat̃ sanguis: & hoc intelligẽdũ est de graui effusione, nā si pugno   aliquem in náribus, & fluat sanguis  etiam in magna quātitate non polluitur ecclesia. Et etiam intelligitur de  effusione iniusta. Si enim quispiam  se defendendo occîdat aliquem in ecclesia, non propterea violatur. Nec oportet quòd sanguis cadat intra ecclesiam, ad hoc vt violetur: sufficit enim  ꝙ ibi effundatur, etiā si percussus grauitèr, exeat statim ab ecclesia ante   sanguis cadat. Secundus casus est emissio seminis, non solùm illicita, sed etiā   licita viri cum vxore. Pollutio tamen  in somnis quacunque ex causa proueniat, non violat ecclesiam. Additur  tertius casus, scilicet si in ecclesia sepeliatur excōmunicatus denunciatus.

 De modo autem quo ecclesia debet  reconciliari post fuerit polluta, distinguendum est, quia vel ecclesia est  consecrata, aut dedicata, & sic a solo  episcopo est reconcilianda: nisi ipse,   vel papa alteri cōmisserit: potest autẽ   cōmitti clerico cuicunque. Si autem  ecclesia non fuerit consecrata, sed solum benedicta, potest à simplici sacerdote reconciliari. Si autem episcopus  ægrotaret, & nolet cōmittere alteri ꝙ   eam reconciliet, potest dare licentiam  quód celebrentur ibi diuina quous   ipse possit eam consecrare. Si autem  vitia sint occulta, non opus est ecclesiam reconciliari, vt tenet beatus Antoninus, Guillelm. &  Hostiẽsis. Si autem sint publica reconcilietur. Fiunt  autẽ publica vel ex confessione eorũ   qui fecerunt, vel ex euidẽtia facti. Ratio Ioannis Andreæ est, quia ecclesia  non iudicat de occultis.