¶ QVÆritur, an panis consecrationis debeat esse azimus. i. sine fermento? Respon. sanct. Tho. 3. p. q. 74. a. 4.  quòd non est de essentia sacramenti, quod   panis sit azimus, sed potest confici etiam    in fermentato, quia est verus panis. Conveniens tamen est quòd quilibet consecret secundum ritum suæ ecclesiæ. In  ecclesia autem circa hoc non est vnus  ritus solus, nam Græci conficiunt in  fermentato: vt dicit Grego. in regno.  Sed consuetudo latinorum consecrandi in azimo conuenientior est quam  consuetudo Græcorum. Nam Christus celebrauit in azimo, vt patet Matth. 26.  prima autem die azimorum  acceserunt   discipuli ad IESVM dicentes, vbi vis  paremus tibi commedere pascha? Et  Luc. 22. venit autem dies azimorum in qua  necesse erat occîdi pascha. Græci verò propter detestationem Nazareorum   qui putabant legalia simul esse obseruanda cum  euangelio: quia in lege Iudaeorum  commendabantur panes azimi, ipsi  elegerunt non consecrare in azimo.  Et etiam vt expressius significarent Christum ex carne, & diuinitate factum. Vndè in hoc non sunt hæretici, nec peccant consecrantes in fermentato.