CVM  ad amusin perpendiculumque apud me reuoluerem,  lector beneuole, quam aliquod  iam annis per vniuersam hanc Hispaniæ regionem à te celebrata, sparsa, ac  disseminata fuerit nominis mei fama, in  ciuile sat, atque  in humanum  à me fore existimaui, si à tam præclaro pro repub. &   hactenus inuiso instituto meo nunc desistere viderer, & de me conceptam fidem   inter priuatos saltem parietes non conseruarem. Ac me prorsus huiusce almæ, ne  dicam vniuersitatis, sed etiam totius Hispaniæ indignum officio ipse prædicarem,  si ad extremum vsque spatium aliquem  vitæ meæ  spiritum pro rep. ociosum atque      tranquillum ducerem. Tanta enim est  in me reip. beneuolentia, tantus denique   ardor, vt si officia duntaxat, non autem  animum atque voluntatem remetiar, ingratus proculdubio  sim moriturus. Quæ   quidem officia animum  meum noctes diesque   concitent atque admonent: non cum vitæ tempore dimittendam esse commemorationem nominis mei, sed cum omni posteritate adæquandam. At cum elapsis  seculis nec non præsentibus, statuas &   imagines animorum simulachra sed corporum, studiosè multi summi homines  in sui commemorationem reliquerint: ego  tamen præclarius semper præstantiusque   duxi: laborum virtutumque mearum effigiem in sempiternam mei memoriam,  ac reip. vtilitatem relinquere. Quare quis  tandem me reprehendat? aut quis mihi  iure succenseat? si quantum cæteris ad suas      res obeundas, quantum ad alias voluptates, quantum ad ipsam requiem animi &   corporis conceditur temporis: quantum  alij tribuunt in tempestiuis  conuiuijs, quantum denique aleæ, tantum mihi egomet ad  hæc studia his meis characteribus recolenda sumpsero? Verùm cum superioribus his diebus domini Ioannis Medinæ   volumen de pœnitentia tam acutè, ac subtiliter tractantem, ac disputantem tibi obtulerim: nihilominus quia varia lectio auditoris & lectoris animum oblectat, ego nunc tibi domini Melchioris  Cani codicem non minori cum ingenij acumine de pœnitentia &  sacramentis disserentem prodo, & quò clarior, elucidiorquè per docta virorum ora volitaret postremam in excudendo ab eo adiici manum curaui. Quamobrem, lector  celeberrime, à te iterum atque iterum contendo, vt codicem hunc à tanto viro editum, semper præ manibus habeas hic enim  est, qui ardet amore iuuandi recta studia, in quo tanta est in disputando præ   cæteris eloquentia, vt perlectis eius à te  dogmatibus ipsum prorsus Ciceronem  audisse, aut perlegisse videaris. Conserua quæso hominem hunc pudore eo: quem   amicorum studiis vides comprobari, tum   dignitate, tum venustate, ingenio autem   tanto, quanto id conuenit existimari,  quod summorum hominum ingeniis ex  petitum esse videas. Vale. Ex officina nostra typographica. Anno D. 1550.  die verò. 17. mensis  Martij.