Grauia & plura perpetrarunt facinora. 
 
 Capvt xi. 
 
Qvia ex qualitate delictorum in diſpoſitione ſacrorum canonum pœnæ minuuntur, vel augentur, & in his quæ adiudicis arbitrium relinquuntur, pari modo aggrauari vel moderari debent: ideo de clericorum delictis tractaturi opportunum eſt, vt aperiamus quæ leuia, grauia, grauiora, ſeu grauiſsima iudicentur. Et in hoc Panor. in cap. Tuæ. de pœnis. ſcripſit, quòd leuia dicuntur, vbi dolus non requiritur, vt quando aliquid contingit per imperitiam, vel culpam ſine dolo: vel quando dolus interuenit circa rem modicam. Cui adde Angel. in l. Non ſolùm. §. Si mandato. ff. de iniur. & in l. leuia. ff. de accuſat. ad hoc videlicet quæ dicantur crimina leuia, vel non. Et vide Auguſt. in addi. ad Angel. de Areti. in verbo, hæc eſt quædam inquiſitio. in addi. v. in fi. quæ per gloſſ. in cap. Cùm illorum, de ſenten. excommunica. dicit quòf hoc relinquitur arbitrio iudicis: & quòd ſecundùm vulgi opinionem iſta veniũt in conſideratione. Item quòd grauia ſunt in quibus exigitur dolus, & tendunt in graue præiudicium alterius, ſeu reipublicæ: & magna pœna imponitur, vt in furto, periurio, & ſimilibus. Grauiora ſunt publica, & quando non imponitur pœna mortis. Grauiſsima vbi imponitur pœna mortis. Pro leuibus ſecundùm eundem Panorm. non debet deponi clericus, nec priuari beneficio, ſed poterit ad tempus ſuſpendi, vel aliter corripi ad arbitrium ſuperioris. Pro grauibus poteſt deponi. & adde Felin. in cap. At ſi clerici. de iudi. in princip. in col. pen. qui dicit quòd quæ dicantur crimina grauia ſtatur arbitrio iudicis, & refert ad hoc Abba. vbi ſuprà. Pro grauioribus quanquam non ſint publica, poterit vltra depoſitionem detrudi in monaſteriũ. Pro grauiſsimis vbi de iure ciuili puniretur pœna mortis, poteſt deponi, & damnari ad perpetuum carcerem. Et quia qualitas cuiuſque criminis latius in quolibet eorum infrà declarabitur, iſta ſufficiant pro commento huius particulæ.