AVTOR OPERIS LECTORI S. P. D. 
 
NOn me præterit, candidiſſime Lector, tibi ad calcem nostri operis peruenienti contigiſſe id quod alicuius oppidi pulchros & excelſos muros proſpicienti, euenire ſolet, vbi demum perlustrato eo, humiles domos, & angustos calles intuetur. Nam cùm in nostri huius opuſculi vestibulo tam amplam denunciationem criminum, ac pœnarum varietate refertam legeris, longam tibi examinationem ſingulorum promittentem, videríſque in ſingulis capitibus plura quæ dici poterant & debebant, prætermiſſa: alia diſcuſſa ſecus quàm decebat, aut res ipſa patiebatur, meritò te ſpe concepta frustratum dicere poteris, Autorémque incuſabis, quòd non paria adificio fundamenta iecerit, aut iactis condigna ædificia construxerit. Sed noli quæſo contemnere oblatum munuſculum, & autoris animum, ſi non lectorum votis ac peritiæ materiæque fœcunditati ſatisfecerit. Optaui, mihi crede, hoc præstare, ſi non obstitiſſet ſacerdotij munus, Conſilij regij onus, ac inquietudo curiæ, vbi nec animi quies datur, nec librorum copiam (ad hoc maximè neceſſariam) licet aſportare: præcipuè quòd poſt trigintaduos annos & amplius in ſolo Pontificio ac Cæſareo iure conſumptos, non illæ adſunt corporis vires, quas negocia exigunt, & veritatis ſtudioſus inuestigator exoptat. Statueram equidem huius intellectualis filij emancipationem differre, ne cum eiuſdem periculo, ac patris dedecore, ſui iuris effectus, tantum orbem peragraret. Sed institerunt amicorum preces, qui propriæ & communis vtilitatis affectu ætatis veniam postularunt, quam tandem à me obtinuerunt, tum vt illis rem quam opinabantur æquam, non negarem (Cui enim aliquoties non contingit proprijs commodis & honori amicorum petita præferre?) tum etiam (vt verum fatear) quòd cùm mors omnibus quotidie minetur, méque poſſet (vt alios plures amicos & ſocios, etiam ætate minores & valetudine proſperiore) intercipere, timui ne illa ſuperueniente, & eo quod ſcriptum eſt, & quod ipſe in hoc opere deſideras, frustrareris. Suſcipe ergo, & lege benignè libellum, hunc Lector amice, maliſque eum adhuc infantulum in obſequio recipere, quàm parentis morte ſuccedente, eum tanquam abortiuum (cum alijs pluribus ingenij fœtibus, quibus ſecula nostra carent ob autorum immaturam mortem) ſepulturæ tradere. Sat enim tibi ſit, quod ſi vacat, & iuris peritia ſuppetit, poteris illum tot additionibus ornare, vt lectorum omnium deſideria expleas, non minimam inde laudem comparaturus. Intelligèſque, cùm tu id fueris aggreſſus, quàm non ſit leue ex varijs libris ac autoribus veras excerpere concluſiones, omniúmque oculis perpertuò iudicandas exponere, nulla aliæ ob id mercede recepta, niſi vt aliqua pars temporis (de quo ratio reddenda eſt) proficiendæ reipublicæ inſumeretur. Vale.